Echte backpackers!

Lieve Hollanders!

Zitten jullie goed? Zijn jullie klaar voor een half uur non-stop typen? Daar komt ie dan!

Woensdag:
We zitten nog in ons super sonische hotel in Yoghya, vroeg op ontbijten want om 9 uur komt de bus. Een mini-busje waarmee we met zo'n 8 personen richting Bromo (vulkaan) gaan, 4 NLders vader moeder en kids en 2 Indiase vrouwen.
We stapten vol goede moed in; arno dacht 2 uur rijden, Annieke dacht zo'n 4 uur, onze vaderlijke nederlander die naast ons zat dacht 8 uur en helaas.... hij had gelijk.
Arno heeft inmiddels de conclusie getrokken dat backpacken betekend dat je heeeel veeeel in de bus moet zitten.
Onderweg veel van Java gezien, mooie rijstterrassen en arme mensen, mensen op bijzondere skooters soms met zo'n 5 mensen. Armoede rijkdom, maar over het algemeen vinden wij de armoede meevallen, omdat we het idee hebben dat iedereen elkaar helpt en er voor elkaar is. Zoals de gids die de dag hiervoor ons rondleidde en ondertussen zorgde dat we spullen kochten van locale mensen. Er zijn hier heel veel baantjes die er soms echt niet toe doen, een mannetje die het parkeren regelt, maar soms staat er maar 1 auto op de parkeerplek of zelfs geen een, maar dan staan ze er wel met hun fluitje en ze krijgen ook rustig een paar duizend roepia toe.
Na inmiddels zo'n 10 uur rijden kwamen we aan bij de stad vlakbij de Bromo, hier moesten we in een smoezelig reisbureau overstappen in een ander busje en moesten we nog een uur rijden naar ons hotel. Dichtbij is hier dus een relatief begrip. Na zo'n half uur wachten kwam eindelijk het busje aan, net zo smoeselig als het reisbureau zelf. We stapten met onze 8 mensen in het volkswagenbusje zonder normale beenruimte. Eerst moesten alle tassen op het dak worden gegooid, ach... als ze maar mee komen. Na onze 8 kwamen er nog 4, ok 12, maar toen.... moesten er nog 6 Fransen bij in, dus met 4 man op de bank en een moest zelf op een stoofje zitten, jaja, wat allemaal wel niet kan hier. En alsof dat nog niet genoeg was kwam er ook een nog man bij in, die achteraf bleek mee te liften. Ach... het kon net, maar de chauffeur ging ondertussen nog even tanken (goede voorbereiding) en ook nog ff eten halen (nog betere voorbereiding) en dat alles terwijl ik ontzettend nodig moest plassen omdat ik de gaten in de grond aan het boycotten was. Maar we survived!
Dus na 12 uur kwamen we aan in een erg gezellig en sfeervol hotelletje met erg lekker eten en we kwamen de jongen tegen die ook met ons mee was naar de Borubudur, de tempel!
Dus eind goed, al goed.

Donderdag, op de Bromo:
Gisteren gingen we op weg naar de Bromo, maar vandaag gaan we er pas heen, omdat het het mooiste is om te zien bij zonsopgang.
Om 4.00 UUR 'S OCHTENDS!!!!! Werden we opgepikt bij ons hotel, maar om half 4 stond hij er al, dan moet je dus niet bij mij wezen en zeker niet 's ochtends vroeg!
We zaten gelukkig op tijd in de jeep, die ons naar het Bromo uitzichtpunt bracht, vanaf hier kunnen we de zonsopgang super mooi zien. Wij dachten dat het iets speciaals was dat we met de jeep gingen, maar in feite stonden er zo'n 100 jeeps bij het uitkijkpunt. Maar ze hadden gelijk... het was een super mooi uitzichtpunt! En de zonsopgang was geweldig!
Daarna op naar de Bromovulkaan zelf, de jeepchauffeur reed als een onwiese, het was echt Parijs Dacar rally! Vanaf de parkeerplek gingen we de Bromo op met een paardje, een beetje tegen Arno's principes maar het leek mij wel grappig.
Daarna nog een steile trap op en dan ja... De Bromo is een slapende vulkaan die in 1973 (ongeveer) voor het laatst is uitgebarsten, om de Bromo heen is het landschap heel kaal het lijkt wel een maanlandschap. De Bromo is zo bijzonder omdat hij heel hoog is en omdat je in de krater kunt kijken, verder zijn in Indonesie heel veel vulkanen want door de vulkanen is Indonesie eigenlijk ontstaan.
Wij konden dus tot op de top van de Bromo komen en in de krater kijken, erg indrukwekkend en vooral als de rook er nog echt uitkomt.
Daarna terug naar het hotel voor ontbijt, spullen pakken en op naar Bali. 10 uur lang in een oude touringcar, met een stereoinstallatie als autoradio, maar met weinig mensen dus we hadden alle ruimte. We gingen van Java naar Bali over met een ferry. Toen we stonden te wachten voor de ferry kwamen er allemaal mensen in de bus, de een om zonnebrillen te verkopen, de volgende met rijst weer een ander kwam met drinken en last but not least kwam er een man met een gitaar die voor ons kwam spelen, nou dat werkte bij ons echt wel even op de lachspieren. Toen kwam hij langs voor geld, wou hij graag euro's geen probleem dus ik vissen naar klein geld geef ik hem wat munten van 20 cent, wat best veel is hier, wil hij ze niet! Laat hij mij een munt zien van 2 euro, die van mij wil hij niet! Ja doag...... graag of helemaal niet!
Helaas wordt het in Indonesie al om 7 uur 's avonds donker omdat het zo dicht bij de evenaar is, dus van de rit van Bali hebben we weinig van het landschap gezien. 's Avonds rond 11 uur kwamen we aan in Denpasar op een smoeselig busstation. We hadden nog geen hotel besproken, wat niet echt prettig is rond deze tijd plus dat het ook vakantie is hier, dus iedereen zat ons al bang te maken. Kuta is hier een beroemde beachplaats, maar wij kozen voor Sanur, 15 km van Kuta, aan het strand maar minder toeristisch. De taxi chauffeur (die ons flink heeft afgezet, hij zei 20 km maar in feite was het maar 7, maar ja.. domme Hollanders) zette ons af bij een ander hotel dan wij hadden bedacht, maar het zag er allemaal super uit. Nadat ik er (sorry ik ben er erg trots op) 15 dollar per nacht heb afgepingeld (ondertussen staat Arno naast me: ' Annieke, dat kan nooit, dat doen ze nooit') konden we naar onze kamer. Een soort apartement, het strand is zo'n 200 m lopen langs de andere apartementen door de botanische tuin, langs het zwembad.
Alles was dicht en wij hadden erge honger, maar gelukkig was er nog een strandtentje die nog een pizza voor ons wou bakken. Dus wij met een pizza en een Bintangetje (bier hier, erg goed volgens Arno, ondermerk van Heineken!) En daarna langs het strand na zo'n 20 uur op de klok eindelijk naar bed...

Het halve uur zit er ongeveer op. Vanaf vrijdag houden jullie nog tegoed.
Super bedankt voor alle reactie's! We waren weer erg verrast! En dat zelfs Bennie heeft gereageerd onvoorstelbaar ik hoop dat het mooi was in Dalfsen!
We hopen dat jullie ook mooi weer krijgen en troost je, hier regende het gisteravond ook even pijpestelen!
Allemaal een fijne vakantie!
Hopelijk heb ik morgen nog even tijd om te schrijven, het is hier namelijk nu half 10 's avonds. Arno gaat morgen op het vliegtuig... helaas! Misschien kan ik nog even schrijven. Ik word morgen opgehaald door de mensen van het kindertehuis. Ik hoop echt dat het leuk wordt, ik hoorde van mensen dat het erg arm kan zijn! We zullen zien!

Heel veel liefs van Bali!

Arno en Annieke!