Home sweet home

Ja ja, time flies ik ben alweer een weekje thuis!
Donderdag 30 juli kwam ik ´s ochtends om 6 uur aan op Schiphol, en sja.. het regende pijpestelen. Gelukkig stonden Corine en Marja mij met een zonnig gezicht op te wachten.
Ik zal nog ff het verslag compleet maken.
Toen ik weg ging uit Neraja Seva gingen de meesten nog ff good-bye tegen mij zeggen. Ik heb Didi de 5 miljoen overhandigd en daarna ging ik met de chauffeur op pad.
Hij zegt nooit wat, dus ik denk geen probleem oordoppen in en gaan...
Toen opeens kwamen we door het dorpje Gitgit en ik wist vanuit het boek dat daar de grootste watervallen van Bali zijn, dus ik vroeg of hij ff wou stoppen (ik had m tenslotte betaald, dus ik behandelde m gewoon als mn prive-chauffeur) dat wou hij wel. Het was nog zo´n 600 meter lopen, maar de waterval was super mooi, zo´n 35 m hoog.
Daarna weer verder en we kwamen langs lake Bratau (?) daar wou hij ook wel even stoppen en hij liep met me mee langs de tempels en zowaar kon hij nog praten ook, dus werd het nog best gezellig.
Daarna op naar Kuta, eigenlijk Legian, maar dat ligt er aan vast.
´s Ochtends was het al een drama geweest om een hotel te krijgen want alles was vol, dus had ik een iets duurder hotel die nog wel een plek had.
We kwamen aan bij een hotel dat Kumala heette, zag er super uit, maar die bleek het niet te zijn, ik zat in Kumala Pantai, aan het strand dus... wow..... ik wist niet was ik zag, we moesten door de beveiliging, alles moest bij zo´n scanner langs en de auto werd voor de lobby gereden. En een lobby... wauw.. allemaal houtsnijwerk. Dus ik zeg tegen die receptionist is er geen plekje meer bij het gewone Kumala hotel, want dit lijkt me wel een beetje overdreven... Hij kijkt mij raar aan... Dus uiteindeljk ben ik maar gebleven, een vet groot zwembad, mooie kamer en inderdaad vlak aan het strand.
De komende 1,5 dag wou ik lekker aan het strand liggen, dat heb ik ´s middags gedaan, toen ben ik maar naar het zwembad gegaan en heb wat baantjes gezwommen. De volgende ochtend ben ik eerst maar gaan winkelen, iedereen kwam op mij af... pfff... ik werd er gek van, en soms inderdaad wel een beetje kriebelig. Uiteindelijk ben ik gewoon naar een vrouw gegaan die niks zei en daar heb ik m´n souvenirs gekocht en ik heb haar nog ff bedankt dat ze zich niet zo opdrong. Dat vond ze wel lief. ´s Middags strand. Om 4 uur ging ik naar de lobby om te vragen of ik ook naar de Tanalot tempel kon, hij wou wel een chauffeur regelen. ´Voor wanneer?´ ´Nou.. nu eigenlijk´ ´Ow... ok!´ Geregeld!
Nog ff naar Tanalot, das een hele mooie tempel op een berg in de zee, maar aangezien het eb was kon je er naar toe lopen. Wel mooi, ook vet romantisch, vooral voor mij in m´n eentje ;) Maar wel weer mooi om te zien. Daarna nog ff gezellig met m´n eentje gedineerd in het hotel. Op zich niet erg, maar niet erg grappig als er Nederlanders achter je zitten want automatisch luister je daar toch naar. Dus ik ben maar ff verhuist.
De volgende dag met de auto naar het vliegveld toen naar Jakarta vliegen, daar was het nog ff spannend of ik alle bagage als handbagage mocht, gelukkig had ik de liefste vrouw uitgezocht en ze zei, vooruit, want ik had 3 kilo teveel.
En toen.... back home!

En nu... Ben ik alweer een week at home!
Allemaal bedankt voor het lezen en jullie reactie´s erg leuk altijd!

Terima Kasih!

Annieke!