Ja zuster, nee zuster!

Hallo allemaal!

Hoe is het leven? Hoe is het met de DMD's, vakantie's, bbq's, het weer en nog zoveel mee???
Ik moet altijd zo lachen om jullie reacties echt super gaaf! En ja... het is echt DE Bennie!
Arno super dat je de foto's hebt geplaatst!
Lu veel plezier, Jantiene fijn dat je vader zich een beetje fit voelt, en de rest allemaal de groeten en een super fijne vakantie!

Hier weer een verhaal vanuit Bali het yayasan (kindertehuis) Neraja Seva. Het word even omschakelen iets serieuser dan de vorige!

Stel je voor je bent op kamp met zo'n 40 kinderen, overdag doe je samen dingen, spelletjes of gezellig kletsen of lekker lezen. Je slaapt gezellig bij elkaar op de slaapkamer in twee-persoonsstapelbedden, dus 2 persoons onder en 2 persoons boven, maar daar lig je dan met z'n 8en in. Voor je prive spullen heb je een vakje en een kastplank voor je kleren, maar helaas kan iedereen bij je spullen en heb je dus eigenlijk helemaal geen prive spullen.
's Ochtends sta je rond 5 uur op dan ga je zingen en je klaar maken om op pad te gaan, meestal naar school. Zo rond een uur of 1 ben je er weer, dan krijg je rijst te eten, dan lekker spelen of huiswerk maken. Daarna gaat om 4 uur het fluitje, schoonmaaktijd iedereen heeft een eigen job die je op een lijst kunt lezen, helpen koken, kamers schoonmaken, de tuin doen, enz. enz. Daarna is het tijd om te badderen, vanaf een jaar of 12 mag je echt onder de douche. Tot die leeftijd ga je voor de kraan zitten op een blok hout en dan gooi je wat water over je heen en je wast je een beetje, als laatste doe je je onderbroek uit en gauw weer een schone aan. Ondertijd ga je ook nog je kleren wassen, je legt ze op de grond en gaat er met een borsteltje over heen (je weet wel zo een die wij ook in de douche hebben liggen) er staat ook een blik zeep dus dan wordt het wel schoon, daarna hang je de kleren op op een overvolle waslijn en dan is het Yoga tijd om 6 uur. Gezellig een beetje rekken en strekken op de grond, aansluitend is een soort viering. Dan lekker eten en dan naar bed. Als iemand zegt: 'Slaap lekker, dan kijk je diegene raar aan, want waarom zou iemand dat tegen je zeggen?' En dan kruip je lekker met z'n 4en in het bed of op een matje op de grond en ga je lekker slapen onder het genot van het gejammer van de moskee tot zo'n 2 uur 's nachts en het geblaf van de straat honden.
Dat was een dagje kamp, best leuk. Maar stel je voor dat je dit nu tot je 18de moet volhouden???
Dit is dus het leven op Neraja Seva.

Het is heel apart, toen ik hier voor het eerst kwam dacht ik de kinderen hebben het best goed, en dat hebben ze op zich ook. Er wordt goed voor ze gezorgd ze hebben genoeg eten, al eten ze dan geen vlees en krijgen ze maar een keer in de week melk. Maar het stukje liefde moeten ze van elkaar krijgen. De didi (er waren er twee maar een is voor onbepaalde tijd naar Maleisie) zit eigenlijk altijd in huis, waarschijnlijk de administratie te doen.
Op zich hebben de kinderen het best gezellig, maar ze zijn zoooo zelfstandig, ze doen dus hun eigen was kleden zich zelf aan, staan zelf op, gaan zelf als ze moe zijn naar bed, doen hun eigen taken en doen hun eigen viering.

De viering is elke avond, eerst is er yoga maar dat stelt eigenlijk niks voor beetje rekken en strekken wat je zelf wilt. Daarna wordt het wel heel indrukwekkend, een aantal kinderen pakken een trommel en een aantal een tamboerijn en dan gaan ze ongeveer een kwartier lang zingen en een beetje swingen, daarna gaan ze stil zitten en mediteren zo'n 10 minuten. Ze zitten allemaal met hun gezicht naar een foto toe van een donkere man met een zonnebril op, toen ik vroeg wie dat was zeiden ze Krishna, God. Op een gegeven moment gaan ze een soort Onze Vader opzeggen en dan gaan ze allemaal buigen en daar weer wat zingen. Daarna gaan de lichten aan en gaan ze discuseren volgens mij over wie zijn of haar taak niet goed gedaan heeft en dan moeten ze voor straf een stuk of 20 kniebuigingen maken. Dit alles gebeurt zonder leiding van iemand, de kinderen regelen dit helemaal zelf en zijn er best heel serieus mee bezig. Soms spreken de oudere kinderen de jongere kinderen wat aan.
Het begin signaal van het opruimen enzo gaat met een fluitje en dat doet ook een kind, elke week oid een andere.

Het eten bestaat hier uit rijst en vaak allerlei groenten en heeel veel bananen, gebakken bananen, bananenpap, bananen pannenkoeken, enz, enz. De kinderen eten met hun handen, met rechts... want met links moeten ze met een schepje water hun kont afvegen.

Af en toe, nu bijna om de dag, komen er hier Australiers. Een gezin van een vader, moeder twee zonen en een vriendinnetje. Zij zijn hier zo'n 4 weken op vakantie in een villa in Lovina en vaak komen ze hier dan even langs. Of een aantal blijven hier af en toe een nachtje slapen. Vorig jaar heeft de moeder hier 4 weken gezeten met een van de zonen.
De kinderen vinden het helemaal geweldig als ze langs komen. Maar ze nemen ook echt schandalig veel cadeaus mee, laatst gingen ze allemaal pizza eten, of ze krijgen klei of ballonnen of allemaal nieuwe bh's waar ze dan vervolgens allemaal mee rond paraderen (dit heb ik allemaal van Marleen zelf nog niet meegemaakt) ze kopen echt van alles. En dat is op zich prima, maar wat moeten de kinderen met zoveel kleren als ze geen plek hebben om het op te ruimen en met zoveel speelgoed. Het rare is een beetje dat zij nu helemaal geweldig zijn en wij hebben een beetje het idee dat de kinderen ons dan vergeten omdat wij al best wel wat geld aan het tehuis hebben besteed, maar dat dat wel ten goede komt voor de kinderen maar niet zo direct. Dus als zij er zijn zijn de kinderen ons een beetje vergeten, maar... het is ook wel ff lekker om je dan ff terug te trekken.

Wat we over het algemeen doen als de kinderen er zijn is een beetje kaarten, tekenen of kletsen en vooral knuffelen (waar ik niet zo goed in ben, maar Marleen des te beter) en ik probeer ze een beetje engels te leren door kaarten die ik hier heb gekocht. En gisteren... ik was zo blij vroegen een paar meiden mij of ik ze bijles wou geven en toen heb ik ze in mijn werkboekje laten werken en allerlei leuke engelse spelletjes met ze gedaan, en natuurlijk... thx Diny... Head, shoulders, knee and toos gedaan. Vonden ze super.

De kinderen zijn erg fanatiek met het studeren want ze beseffen nu al, hoe blij ze mogen zijn dat ze naar school mogen. Dus daar zijn ze echt super mee bezig. En ze hoeven hier maar halve dagen naar school, maar ze doen wel heel veel aan huiswerk.

Woensdag en donderdag ben ik mee geweest naar de buurtschool, de kinderen gingen al om kwart voor 7 weg, dus wij ook netjes mee, nettere, langere kleren mee en op pad. Toen we daar aan kwamen waren de leraren er nog niet, maar de kinderen waren al heel fanatiek het schoolplein aan het vegen en de tegels aan het dweilen. Iedereen keek ons echt heel raar aan dat we zo op het hek voor de school zaten, maar goed. Iedereen werd afgezet op een scootertje of kwam lopend. Rond 5 voor half 8, jaja.... ik was dus al 3 kwartier van te voren aanwezig (mijn collega's zouden trots op me zijn) kwam er een leraar aan op een scootertje, daarna nog een aantal. Met handen en voeten werd duidelijk dat we wel even mochten kijken, want engels konden ze echt geen woord. Zelfs de engels lerares kwam niet verder dan good morning, terwijl ' onze kinderen' in het tehuis al best goed engels kunnen.
De bel ging om half 8, alle kinderen moesten in de rij staan, lange rijen. Er zitten zo'n 155 kinderen op school (volgens de lerares 1000, 500, 50, maar dat leek ons niet goed toe). Ze gingen allemaal een lied zingen er bij het altaar, een heel groot altaar, soort tempeltje op het plein werd wierook aangestoken. Daarna gingen ze allemaal zitten mediteren (toen we gisteren weer kwamen moesten we er van de hoofdlerares tussen gaan zitten, pfff.... die kleermakerszit valt niet mee zo'n 10 minuten in stilte...)
Dan gaan ze allemaal per rij naar de klas. We waren nog geen klas binnen of we zagen een leraar die twee kinderen bij het bord riep en ze een tik tegen het hoofd gaf... schrik.... maar gelukkig waren de andere leraressen heel aardig en we zijn wat achterin een klas gaan zitten. De lokalen zijn op zich goed, tegels op de vloer, een bord, maar ik denk zeg maar in de tijd van mijn ouders dat het er zo uitzag, maar houten banken en zo'n ouderwets schoolbord zeg maar. De lokalen zijn met elkaar verbonden door een soort doorloop, deurkozijn zonder deur waar dan een kast in staat maar daardoor is het heel gehorig. Het lijkt allemaal heel streng maar dat was het niet echt. De lessen zijn heel klassikaal en ik heb het idee dat de helft van de kinderen niet echt goed luisterd en af en toe zet de juf een aantal recht op de stoel. Het klinkt ook allemaal niet heel interessant, en ze leraren praten heeel hard. En aangezien de lokalen met elkaar verbonden zijn is het niet echt stil. Zes klassen (net als vroeger bij ons) zo'n 25 kinderen in de klas. Klas 1, 2 (groep 3,4) zitten bij elkaar, maar de ene helft moet buiten wachten als de anderen les hebben, waardoor het op de gang ook best een lawaai is.
De prinicible (hoofdlerares) was echt een stevige tante, echt zo'n lerares uit de film Mathilda en zo'n.... sja.. je weet wel... Als ze binnen kwam ging iedereen staan en gingen ze hun handen tegen elkaar aan doen en iets zingen van goedemorgen in het Hindoe's dat deden ze de tweede dag ook bij ons. Achteraf bleek ze wel aardig te zijn, maar communiceren lukt niet echt.
Gelukkig was er de tweede dag een lerares godsdienst die best goed engels sprak en ons wel het een en ander wou vertellen, ook de engels lerares stond er bij, maar daar konden we dus geen land mee bezeilen, spreekt echt bijna geen engels.

De kinderen hier in het tehuis spreken redelijk engels maar vooral de ouderen minder, gister na de viering probeerde ik in de benen te komen (dat valt niet mee na 1,5 uur op de grond zitten en hier trouwens altijd maar op bankjes ed zitten, geeeeeen lekker stoel!) maar goed, komt er opeens een meisje naar me toe: ' Sister, sister, can I help you?' Ik dacht.... kom ik nou echt zo houterig over??? Maar ze bedoelde: ' Can you help me...' want ze kon niet bij het slotje van de deur. Dus dat was wel lachen!

Verder gaat het hier prima. Ik heb me er bij neergelegd dat ik geen 'steen hoef te verleggen in deze rivier op aarde' want dat is toch een beetje het ideaalbeeld waarmee je heen gaat. Maar dat ik hier ben om de kinderen wat liefde te geven en dat probeer ik dan maar zo goed mogelijk te doen. Volgende week zal ik denk ik ook gaan bedenken waarmee ik ze het beste kan sponsoren.
Ik vind het een beetje apart dat ze niet veel geld hebben maar wel een chauffeur en een kok, en twee vrijwilligers die eigenlijk weinig te doen hebben. Maar... ben er al achter dat het in Indonesie zo gaat dat iedereen een baan nodig heeft, plus dat ze gewoon niet zo hard werken door de warmte. En anders zou er dus weer iemand op straat staan. Verder hebben ze wel gewoon een dvdspeler en tv en stereo enzo dus kijk daar niet raar van op. Ook hier hebben ze Dora en Teletubbies ed. Ik denk dan misschien teveel in de basisbehoeften maar elk kind heeft natuurlijk recht op een verzetje.

Nu wij gebruik mogen maken van de scooter gaan we soms naar de stad naar de Hardy's en slaan we lekkere dingen in, want tussendoortjes hoef je hier niet op te rekenen. En het drinken is gewoon water, dus in feite is het water en brood.
De Hardy's is een vet grote winkel. Ik zag een paar leuke engelse leerboeken dus ik leg de boeken die ik leuk vind een beetje bij elkaar, komt er gelijk een vrouw pal naast me staan... ok, daar was ik inmiddels al aangewend, een eindje verderop staat een ander, als ik even verder snuffel gaat de eerste al mijn boeken weer terug leggen, ik zeg: ' Ho ho, die wil ik kopen!' Ow... daar hadden ze niet aangedacht en terwijl ik mijn 10 euro aan boeken afreken voel ik mij echt een miljonair die in een warenhuis komt, zo wordt ik begeleid....

Dat was het wel en wee op Neraja Seva!

Heel veel liefs van Sister Annieka!