Big Brother is watching you!

Hey allemaal!

Grappig dat iedereen t zo druk met mij heeft. Groeten terug!
Alles goed daar nog steeds?

Ik zal beginnen bij Denver. Onze Denver middag hebben we voor een groot deel doorgebracht in de bieb, maar dat verhaal heb je al gelezen. Daarna zijn we weer Denver ingegaan. Geweldige stad om te zijn. Schoon, aardige mensen, veilig. We hebben wat gegeten in een restaurant uit 'the book' zoals we onze Lonely Planet noemen die we behandelen als onze baby. Want we kunnen hem niet missen. Ons hostel was...sja... goedkoop, oud, heel oud en niet echt smerig, maar bleh. Maar... de mensen waren ongelooflijk aardig. De vrouw achter de balie kakelde maar door. Dus we besloten de volgende dag ook daar te slapen. En we hebben een auto gehuurd om een dag De Rocky mountains in te gaan. Helaas konden we de auto pas om half 12 's middags krijgen. Het was een heel gedoe, maar iedereen wou ons helpen. Toen we de weg niet konden vinden naar het verhuurbedrijf, raadden ze ons aan om in een gebouw de security man te vragen. Dus wij het gebouw van een super de luxe bank binnen. Man was heeel aardig, Denver he, heeft voor ons het bedrijf gebeld en ze wouden ons daar wel oppikken dus geen probleem.
En ja.. een super mooie (ik weet serieus niet wat voor merk, niet bekend) maar hij leek op een volkswagen lupo, kleine rode auto. Echt een damesautootje. Maar super. Wij op naar de Rockies nadat we eerst een half uur verdwaald waren in Denver, allemaal 1-richtingwegen. Eindelijk naar de Rockies. Naar Buffalo Bill's graf zeer bekende cowboy. Interesaant om te zien. Toen op naar Idaho Springs. Mooie waterval gezien. Toen op naar een bergpass weg, naar een meer hoog in de bergen. Erg mooi, maar heel mistig daar hebben we onze boterham met hagelslag gegeten, Petra weet inmiddels hoe ze t klaar moet maken. Smaakte goed, want we hadden eindelijk echt brood van de bakker gevonden niet goedkope Walmart brood.
Verder op onze weg. Nu een hele bergpass gereden. En ik kan je vertellen dat het doodeng voor mij als oer-hollandse is om in een huurauto in de bergen te rijden. T was ook nog een automaat dus hij schakelde niet zo lekker bergopwaarts en ik weet terug schakelen maar was alleen 1 en 2 betekend dat versnelling 1 en 2? Maar alles goed gegaan. Erg grappig om een Walmart vrachtwagen hoog in de bergen te zien, waarschijnlijk te hoog voor de tunnel. Geweldig uitzicht op de berg, zo gaaf. Heel eerlijk.... niet heel veel verschil met Zwitserland waar wij waren. Maar het werd steeds mooier. Toen weer een stukje highway en toen dachten wij, Proffesionals dat we zijn, we kunnen wel een stuk afsnijden want t was inmiddels al 7 uur. Er was een bergpas dat korter was. En bergpassen waren onze favoriet. Dus mooie asfaltweg de berg op, no problem. Maar na een paar kilometer werd het gravel... en smal... das niet echt een probleem als je de enige op de weg bent, maar ja hoor... er kwam een vrachtwagen om de hoek scheuren. Behoorlijke vaart. Gelukkig waren we op tijd aan de kant. De vrachtwagen had een Bobcat op de trailer wat me een beetje zorgen baarde, want waren ze met de weg bezig??? We gingen nog wat verder en toen werd het heel smal, dus 1 iemand voor de auto aan lopen om om de hoek te kijken of er wat aankwam en ja... crossmotors waren er! Hmmm.. we besloten om terug te gaan. En dat betekend jaja... keren... gelukkig durfte Petra dat aan, wij loodsen en alles is goed gekomen. Gelukkig net voor het donker werd.
Daarna weer verder, de terugweg was over een smallere weg, een paar bergpassen. Best spannend in het donker en het was mistig op de bergen en soms regende het. Wouden we naar de wc in Bailey (klonk zo cool) alles gesloten. Op de dixie die er stond dan maar. Toen op naar Denver. Mooi om te zien by night vanuit de bergen. Er was onderweg nog een groot verlicht standbeeld ergens in de bergen.
Helaas hebben we meer dan een uur rondgereden in Denver omdat we het hostel niet konden vinden. Maar we zijn er gekomen en gelukkig hoefden we de auto pas e volgende dag terug te brengen en konden we onze koffers met de auto naar het busstation brengen ideaal!
We besloten om deze dag bij dag te bussen. Want het zou door de bergen gaan. En het was een geweldige route! Wauw! Gave bergen, canyons, later rode rotsen, bergmeertjes, wauw!
Toen kwamen we aan in Grand Junction, waar we 3 uur moesten wachten, maar dat was geen probleem want het was een hele mooie kleine stad. Weer ergens gegeten waar het boek ons aanraadde. Super, ze brouwden hun eigen bier en omdat we niet hoefden te rijden, ideaal. Beetje jammer dat steeds 1 iemand bij de bagage moest blijven want er waren geen kluizen. Dus we moesten snel eten, maar das geen probleem in Amerika want hier krijg je gewoon een meeneembox mee, zeg maar Mac Donald, maar dan met goed eten.
Toen weer in de bus, die inmiddels al een uur vertraging had. Eindelijk kwam hij aan. We hadden net een plek gevonden toen we hoorden, kloppen en roepen. Waar kwam het vandaan? Uit de wc. Er zat een man opgesloten. Zo grappig! Wij proberen met de klink, werkte niet. Buschauffeur er bij, maar dit was niet zo'n hele snuggere hij leek op Jerry Springer volgens iedereen. Hij belde zijn baas, wat te doen, maar t was de voicemail dus hij had geen idee. Toch maar een hamer en een schroevendraaier opgezocht. Werkte niet. Ik opperde om de deur in te trappen, maar Jerry trapte niet hard genoeg. De man bleef maar roepen. Er werd besloten om hem uit de nooduitgang te laten gaan, trap erbij. Weer 20 minuten vertraging, maar het was zo grappig!
Op naar Salt Lake City. We zaten weer apart, ik naast een dikke man. Niet zoveel praat, zat maar te mopperen op Jerry, dat hij steeds remde en niet kon schakelen, want dat zijn ze hier niet gewend. In Amerika zijn bijna altijd automatische auto's en bussen.
We hebben t overleefd. Petra zat naast een man, ze praatten de hele weg, en dat leverde ons mooi weer wat op, want de man regelde dat zijn zoon die hem op zou pikken ons naar ons hostel zou brengen. Kleine baby van 6 weken moest uit z'n stoel omdat wij er inmoesten om 12 uur s nachts zo sneu. Maar voor ons wast ideaal.
Afgezet bij t hostel en toen begon het...
Het was zelfcheck-in. Omdat het zo laat was. Open de deur met een code die we niet hadden, maar anderen waren zo aardig ons die te geven. Kwamen we in een soort van keuken. Zag er goed uit. Een computer. Daar moesten we ons inchecken. Wij proberen, werkte niet. Wij op internet mail checken, moest goed zijn. Opnieuw en toen vond Anna in haar spam een mail dat zei dat onze booking gecancelled was. Shitties! Maar geen probleem voor ons we hadden 12 dollar betaald we hadden ons matras, we konden op de vloer slapen.
Toch maar naar eigenaar gebeld. Onze booking was gecancelled want we hadden een man-kamer geboekt en we waren met vrouwen (hoe kan hij dat weten???). OK, geen mogelijkheid om te blijven. 'You have to leave the property right now, or you will be prosequeted'. Zegt ie, ben jij de vrouw in het blauw? Ik zeg ja. Wie is dan die in het oranje??? Dat was Anna. Eng... overal camara's!!!
Dus wij alles uit het hotel gedaan. Er was een duitse meid die woont in New York met een vriend. Ze vond het belachelijk en belde de eigenaar. Arthur, het hostel heette Camelot, van King Arthur, weet niet precies maar we hadden het met letterkunde het boek.
Ze zei dat ze het niet vond kunnen, zij kon ook vertrekken zei hij. En hij heeft haar minstens 20 keer gebeld (wat ze niet opnam) en gesmst dat hij haar creditcard nummer had ed. We besloten alle 5 om ergens anders te gaan slapen. zij hadden een huurauto. We liepen naar een benzinestation, taxi gebeld en in een motel geslapen. Daar hebben we samen even een aantal biertjes gedronken, want dat hadden we wel verdiend. Maar het was heel eng! En ik was zo blij dat ik niet alleen was!
Nu in Salt Lake City, niet heel geweldig. Utah, heel streng christelijk vind ik meestal geen probleem, maar het is hier heel apart, geen bagagekluizen voor de veiligheid, dus we lopen de hele dag rond met 25 kilo pp. We moeten goede kleren dragen, niet sexy, geen vreemd taalgebruik. Heel streng allemaal, je kunt een boete krijgen voor lege blikjes bier. En ik weet niet, maar niet heel prettig...
Vannacht op naar San Fransisco tis nu 4 uur hier, we hebben inmiddels 8 uur tijdverschil en dat wordt 9 in SF.
Verder is het nog steeds heel gaaf hoor, zie er alleen niet echt naar uit om alleen rond te gaan de laatste week. Iedereen raad me af om naar Texas te gaan en Miami is ook niet echt safe en New Orleans schijnt nog steeds een soort spookstad te zijn na Catherina. Hmmm...

Ok, happy ending! MOrgen San Fransisco! heb er zin in! Hoop dat het mooi is en dan auto huren op naar Vegas!!!

O ja, nog andere gekke Greyhound update: een wildvreemde man, die mij zijn rontgenfot of z'n ruggegraat laat zien, waar 3 schroeven in zitten. Hmmm... wel lachen allemaal!

Groeten!!!

Ennuh... blijf schrijven!