De klapperrrrr van de week!

Hallo allemaal!

Hoe gaat het aan de andere kant van de wereld?
Mooi dat veel van jullie ook lekker op vakantie zijn, zelfs mijn paps en mams! Veel plezier! Wel jammer Ine en Jill dat jullie niet samen een Italiaanse borrel konden drinken. Maar 35 graden klinkt goed! Fiona ik hoop dat het weer wat beter met je gaat!
Paps en mams en brothers veel plezier! Ennuh.... Feddrik, papiertje d'r bij?

Ok, ik heb een ander Nederlands woord voor cabin ontdekt, het is een soort blokhut, wel van steen, met stapelbedden voor 23 kinderen, dan is er een kleine ruimte met een stapelbed, dat wordt gescheiden van de cabin met een gordijn daar slapen de counsellors. Daar slaap ik nu ook sinds afgelopen week. Betekend minder privacy, maar ik kan wel op tijd naar bed, als ik 'op moet passen' in de cabin.

Zondag:
Was visiting sunday. Erg leuk. Weer veel ouders gesproken. We moesten een bepaalde tijd bij de cabin blijven en toen kwam er een moeder met twee kinderen naar mij toe en vroegen 'ben jij Annieke?' Wauw... iemand ging in het Nederlands tegen mij praten, heel onverwacht dus zomaar omschakelen. En ik kan je vertellen dat viel niet mee. Maar leuk om te horen ze waren 12 jaar geleden vanuit Nederland hier komen wonen, de kinderen waren hier geboren en konden Nederlands praten want de moeder dacht dat ze 5 jaar later weer terug zouden gaan, maar ze waren hier nog steeds. Ze kwamen uit de buurt van Sittard.
Verder nog ff naar huis gebeld want Feddrik was jarig, ook leuk om weer te horen. En... ik heb mijn andere telefoonkaart weer gevonden (of eigenlijk Petra) dus ik zal nog wel een keer vaker bellen.
Daarna was Super Sunday, dat betekend dat de kinderen tot 12 uur op mogen blijven en kunnen zwemmen, vissen, arts en crafts, spelletjes of in de cabin rondhangen. Dit was allemaal om de kinderen geen heimwee te laten hebben als ze hun ouders 's middags hebben gezien. Ik moest de hele avond in de cabin blijven, maar het was erg gezellig met de kids. Ook heb ik zo ongeveer de halve Lonely Planet doorgewerkt (boek met alle info over een land waar je in wilt reizen) dus die heb ik zeker niet voor niks gekregen. Ik kreeg haast de indruk dat jullie dat dachten, maar zeker niet...... het is het meest gelezen boek hier, met uitzondering van Harry Potter. Hij gaat elke day-off mee, en hij komt altijd van pas. En de reis voorbereiden is erg leuk, al genoeg fun voordat we beginnen.
Over Harry Potter die is vorige week uitgekomen, en das ideaal want de helft van de kids is de hele tijd aan het lezen. Ook is er een nieuwe kampregel, je mag niet over het boek praten en dat gaat tot nu toe aardig goed.

Maandag:
De maandag na Super Sunday is het altijd Manic Monday, dan mogen de kinderen om 7 uur al uit bed, kunnen ze zich inschrijven voor hydro of een kano-tocht (wat betekend dat ze om 6 uur al wakker zijn, omdat ze bang zijn om te laat te komen). Ook kunnen ze vissen, zwemmen of spelletjes doen. En geen cabin schoonmaken, ontbijten wat je wilt met lekker ontbijt. Dus kortom groot feest voor de kinderen, iets minder voor de counsellors want het valt niet mee om zo vroeg al weer aan het werk te gaan.
's Middags waren er gewone activiteiten en ik had zwemles, maar het begon te onweren, dus iedereeen moest naar de cabins.

Dinsdag.... jaja.. de klaperrrrr van de week!!!!
King's Domonion!!! Om 9 uur vertrokken we met een bus vol kids. 50 kinderen in de schoolbus, als het niet past geen probleem gewoon drie in een bank. Na wat problemen met het eten dat we mee moesten hebben, is het allemaal goed gekomen.
Op naar Virginia, anderhalf uur rijden (vlakbij ;)). Over het algemeen hoor je hier op kamp altijd kampliedjes, en roepliedjes en van alles, je weet wel de liedjes die wij altijd zongen als we op schoolreis gingen, maar dan anders. En dat had ik ook verwacht in de bus, maar niks van dat alles we hadden een radio!! We hadden een jonge buschauffeur gelukkig en hij wou de radio wel wat harder zetten. Alle kinderen gingen meezingen, eerst kwam er een luid gejuich en gegil en ' o my gosh...' op als er een leuk nummer kwam (de buschauffeur wist niet wat hem overkwam, ik ook niet trouwens) en meebrullen maar. Erg leuk om te horen, ben benieuwd of deze nummers ook al uit zijn in NL, maar ik weet de zangers niet. ' Thanx for the memories, eventhough they weren't so great'
Daarna waren we in het park. Vet groot, heel veel achtbanen 8 geloof ik. En natuurlijk wou ik ze allemaal proberen, maar ja... niet vergeten we waren aan het werk. We hebben 1 jongen met het syndroom van Down en een andere met een kleine achterstand, zij moesten met de counsellors. Eerst gingen we in een schommelboot, ik dacht oooo... geen probleem, geen hekken over het dak zoals in Slagharen dus ik dacht easy. Ging dat ding mooi wel over de kop! Maar goed ook dat overleefd.
Nu denk je misschien Annieke moet werken en ze moet met een jongen met het syndroom van Down het park rond, dus ze heeft een rustig dagje zonder bijzondere attracties. Nou.... mooi niet... hij wou overal in, in alle grote achtbanen, en sommigen gingen behoorlijk hard! Ik heb heel wat afgegild. Maar het was super gaaf!!! Om de twee uur moesten hadden we line-up, jaja net als op kamp, om te kijken of iedereen er was, de kinderen konden eten krijgen uit de bus (je kon zo in en uit het park) en dan konden ze weer gaan. Geen kinderen kwijt, iedereen had de medicijnen aardig op tijd. Dus geen probleem.
Ik heb de hele dag met Emma (je weet wel van het camp-out) en Shane (met Down) rondgelopen, we hebben alles geprobeerd erg gaaf. Het duurde soms wel een beetje lang om van A naar B te gaan, want hij liep niet zo hard. Gelukkig hadden we ongelooflijk mazzel met wachten, we moesten 1 keer een half uur wachten en de rest was, 10 minuten of niets. 1 keer hadden we een hele achtbaan voor ons 3en, dat kun je je niet voorstellen in zo'n groot park. Maar ideaal!
De kinderen kregen allemaal 20 dollar om uit te geven en dat doen ze dan aan van die attractie dingen, zoals beerschieten ed. Vond ik niet echt nodig maar voor hen was het geweldig. Toen we op de terug weg naar Mac Donalds gingen moesten ze letterlijk elke cent omdraaien wat voor ons erg grappig was, maar voor het personeel wat minder als er 45 andere kinderen staan te wachten. Kortom we hebben een zeer geslaagde dag gehad! Wel doodop aan het eind, maar dat gaf niet.

Vandaag was weer een normaal daggie, twee zwemlessen en net met Petra even een eindje gekanood, we kunnen de boten zo gebruiken, erg gaaf en we zitten hier aan het meer dus geen probleem.
Maar er was een verassing vandaag, een pakketje!!!!! Zoooo gaaf!!! Dropjes!!!!!!!! Dank je wel!!!! Ze smaken erg goed!

Dat waren mijn belevenissen weer! Blijf reageren!

Groeten Annieke!

P.S. Ik hoop dat jullie me nog weer kennen in september, want echt slank wordt ik er helaas niet op hier.